خدمات داوری قرارداد
خدمات داوری قرارداد
داوری روشی برای حل اختلاف است که در آن طرفین به جای رجوع به نهاد قضائی، اختلاف خود را به یک یا چند داور مورد اعتماد ارجاع میدهند. آنها میتوانند داوران را خود تعیین کرده یا تعیین آن را به شخص یا نهاد دیگری بسپارند. رجوع به داوری ممکن است در هنگام تنظیم قرارداد (به صورت شرط داوری) پیشبینی شود یا پس از پیدایش اختلاف تصمیم به استفاده از آن گرفته شود. یکی از مهمترین دلایل استفاده از داوری این است که داوران برخلاف مراجع قضایی مکلف به رعایت تشریفات زمان بر آیین دادرسی نیستند و در نتیجه سرعت رسیدگی به دعوا بسیار بالاتر است. گاهی هم اعتماد نداشتن به بیطرفی دادگاهها - به ویژه در اختلافات بینالمللی افراد را به استفاده از داوری ترغیب میکند. داوری به ویژه در قراردادهای بینالمللی تجاری به دلیل وجود کنوانسیون نیویورک و امکان اجرای آرای داوری در کشورهای عضو بسیار کاربرد دارد؛ شایان ذکر است حدود ۱۵۰ کشور از جمله ایران، عضو این کنوانسیون هستند؛ در حقوق داخلی هم داوری استفاده فراوانی دارد و رأی داور مثل رأی دادگاه قطعی و لازمالاجراست و البته راههای محدودی برای اعتراض و درخواست ابطال آن در قانون پیشبینی شده است.
اختلافات قابل ارجاع به داوری
بیشتر اختلافات حقوقی قابل ارجاع به داوری هستند؛ با وجود این، برخی اختلافات قابل ارجاع به داوری نیستند؛ مثلاً اختلاف میان کارگر و کارفرما در خصوص بیمه، سنوات، حقوق و دستمزد و نظایر اینها الزاماً در صلاحیت مراجع حل اختلاف کار هستند و شرط ارجاع به داوری معتبر نیست؛ البته اگر میان کارگر و کارفرما شرط محرمانگی یا عدم رقابت شده باشد و کارگر مرتکب نقض تعهد قراردادی شود و کارفرما مدعی ورود خسارت باشد، دعاوی اخیر قابلیت ارجاع به داوری را دارد، زیرا این دعاوی از صلاحیت مراجع حل اختلاف اداره کار خارج است.
فرایند داوری در دپارتمان داوری دادگر
فرایند داوری در دپارتمان داوری دادگر پس از درخواست متقاضی و بررسی اولیه موضوع و مستندات راجع به وجود شرط داوری میان طرفین، موضوع متناسب با مندرجات شرط داوری و قوانین و مقررات ذیربط به داور و یا داوران متخصص حوزه مربوطه ارجاع خواهد شد. ترتیب دعوت به جلسه و تشکیل جلسه داوری تابع قرارداد طرفین و در صورت سکوت اصولاً توسط خود داوران تعیین میشود.
